Bir Sahil Kasabası

Ay, incecik bir hilaldi dün gece, 

karanlıklar içinde parlak, karanlıklar içinde asil.

Rüzgar belli ki bir sahil kasabasından gelmiş.

O kadar serin, o kadar asi, o kadar yeşil…

Gözümü kapadım birden, dalgaların sesi gelir mi kulağıma? 

Geldi, götürdü beni bir sahil kasabasına.

Ruhum o kasabada tutsak kaldı, aklım ise burada.

Kaçmakla kurtulmuyormuş insan anladım bir kez daha.

Bazı şeyler var, bazı insanlar

Gelip, hiç aldırmadan seni kırıp döküyorlar.

Bir dalga misali ama sert,

bir dalga misali ama düşüncesiz,

sahiline acı ve nefret bırakıyorlar.

Oysa ne çok emek vermiştin sen o sahili temizlerken...

Başlayabilir misin yine kaldığın yerden?

Diyelim ki sen toparlandın ama etrafında

canından çok sevdiklerin var,  

hala o dalganın şokunda...

Hayat silmeyi öğretti sana ve çok dert etmemeyi.

Peki sevdiklerinin gözündeki hüznü nasıl silmeli? 

Bir sahil kasabası bulup oraya yerleşmeli...

Dalgalara inat yaşamayı bilmeli... 

 (Tablo:Şebnem Demir)