Ay, incecik bir hilaldi dün
gece,
karanlıklar içinde parlak,
karanlıklar içinde asil.
Rüzgar belli ki bir sahil
kasabasından gelmiş.
O kadar serin, o kadar asi, o
kadar yeşil…
Gözümü kapadım birden, dalgaların
sesi gelir mi kulağıma?
Geldi, götürdü beni bir sahil
kasabasına.
Ruhum o kasabada tutsak kaldı,
aklım ise burada.
Kaçmakla kurtulmuyormuş insan
anladım bir kez daha.
Bazı şeyler var, bazı insanlar
Gelip, hiç aldırmadan seni kırıp döküyorlar.
Bir dalga misali ama sert,
bir dalga misali ama düşüncesiz,
sahiline acı ve nefret bırakıyorlar.
Oysa ne çok emek vermiştin sen o
sahili temizlerken...
Başlayabilir misin yine kaldığın yerden?
Diyelim ki sen toparlandın ama etrafında
canından çok sevdiklerin
var,
hala o dalganın şokunda...
Hayat silmeyi öğretti sana ve çok
dert etmemeyi.
Peki sevdiklerinin gözündeki hüznü
nasıl silmeli?
Bir sahil kasabası bulup oraya
yerleşmeli...
Dalgalara inat yaşamayı bilmeli...
(Tablo:Şebnem Demir)
